Moda, "Şekerim Var Şekerim!.."

Üç ayların sonuna gelmeye ramak kaldı.

 

Ramazana kavuşmak için kimisi can attı, kimisi de “bir ay nasıl geçecek” diye canı çıktı…

Hatırladığım kadarı ile ilk, orta ve lise dönemimizde Ramazan Ramazan gibi karşılanır, oruç da oruç gibi tutulurdu.

Üniversite dönemimizde çok şeyin bahane üretilerek askıya alındığına şahit olduk..

Hadi Cumaya gidelim gardaş deriz, muhatabımız “üstüm kirli gardaş” diye cevap verirdi.

Ramazan ayı geldi, kelli felli adamlar baktık ki ORUÇ YİYORLAR…

Mahcup bir şekilde mazeret bildirirlerdi.

“ÜLSERİM VAR!..” benim oruç tutmamı doktor yasakladı…

Mazeret güzel, ülserim var şekerim…

Bugün de taşı sıksa suyunu çıkaracak gibi sağlıklı insanlar oruç yediler…

Hem de utanarak, çok mahcup bir şekilde…

Ülser hastalık olmaktan çıktı şimdi yeni moda “ŞEKERİM VAR, ŞEKERİM…”

Kim ne mazeret uydurur ise uydursun, sayılı gün çabuk geçer…

Ramazan bitti, herkes eşit oldu…

Yeni seneye yeni bir mazeret bulun…

“ŞEKERİM VAR!...” tutmadı ŞEKERİM…

VALLAHİ CESUR DEĞİLİM…

Eskiden hasat, tırpan ve orakla yapılırdı.

Sabahtan akşama kadar tırpan ve orak sallayan insanlar zorda kalınca harmanda oruç tutmazlardı.

Bugün köylünün çoğunluğu, ne tarlaya gidiyor ne de ahıra giriyor…

Atla, öküzle sürülen tarlayı, bugün dev gibi traktörler sürüyor.

Orak, tırpanın şeklini unuttuk, bizler için nostalji oldu.

Şehirlinin mazereti belli “şekerim var…”

Köylünün mazereti çok uyduruk…

“Hasat mevsimi… Harman zamanı…”

Şehirde oturan insan ne bilsin…

“Harman, hasat!..” denilince sabahtan akşama kadar tarlada güneşin altında kavrulan insan geliyor akıllarına…

Ekini, biçer-döver işliyor.

Pancarı makine söküyor.

Kabak ve ay çekirdeğinin bile makinesi var…

İnsanlar kendi kendini kandırıyor…

Buyurun oruç tutan ile tutmayan iki gün sonra eşit olacak…

Rahat rahat oruç yiyen insanlar çok cesur…

Valla ben cesur değilim…

Bu toprağın altı var!..