Fazla değil sadece iki üç gündür gittiğim bir eğitimde birçok şey dikkatimi çekti. Bizlerin önemsemediği, adam yerine koymadığı, dinlemediği, dinliyormuş gibi yaptığı fakat bizden daha zeki, daha parlak fikirli olan çocuklarımıza hak ettikleri değeri, ilgiyi vermiyoruz. SeviyorMUŞ gibi, dinliyorMUŞ gibi, anlıyorMUŞ gibi yapıyoruz. Oysa anlamıyoruz, dinlemiyoruz, onların biricikliğini fark etmiyoruz bile.
Bazı şeyler dünyaya getirdiğimiz çocuklarımızdan daha kıymetli hale gelebiliyor, onları yetiştirmek adına kim ne demiş, kim ne yapmış, kim nereye gitmiş, kimin çocuğu nereyi kazanmış diyerek onlar için dünyayı sessize alamıyoruz. Ne acı değil mi aslında en kıymetlimiz evlatlarımız bunu inkar etmiyoruz çünkü farkındayız fakat farkındaymış gibi de davranmıyoruz.
Bir ebeveyn olarak onlarla oyun oynamak, sorularına cevap vermek bizlere zevk vermiyorsa biz çocuklarımıza kıymet vermiyoruz demek. Oynamıyoruz çünkü vaktimiz yok dünya telaşlarımız daha ağır geliyor oysa farkında değiliz bizim en güzel dünya telaşımız evlatlarımız! Sorularına cevap vermiyoruz çünkü “çocuk işte olur olmaz her şeyi sorar” diyoruz. Oysa bilmiyoruz onlar insanın en temiz hali. Hiç kirlenmemiş,yalan konuşmamış,tarafsız olabilen halleriyle türlerinin nadide çiçekleri…..
Onlar özenle yetişmeyi, ilgiyi, sevgiyi fazlasıyla hak ediyorlar. Yeterince ilgilenmezsek onların ilgi ve ihtiyaçlarını fark edemeyiz, kişiliklerini tanıyamayız, dertleri olduğunda deva bulamayız. Onları sevmezsek içlerindeki o sevgi ihtiyacını karşılamazsak sevmeyi bilmeyen, hiç sevilmemiş beklide hiç sevmemiş bireyler yetiştirmiş olacağız. Onları yetiştirirken özen göstermezsek birbirinden farklı bireyler değil birbirinin aynısı özgüveni olmayan, kendi kıymetini bilmeyen bireyler yetiştirmiş olacağız.
Sonra mı? Sonrası işe hep aynı; sanki çok emek vermiş gibi çok şey bekleyeceğiz. “Neden birinci olmadınlar, neden yüksek puan almadın, neden şu okulu kazanmadın, neden böylesin, nedenler nedenler….
Sulamadığın, aşısını yapmadığın ağaçtan meyve bekleyemezsin. İlgilenmediğin, olmasını istediğin şekilde yetiştirmediğin çocuğa da kaldıramayacağın yükler yükleyemezsin. Çünkü ne ekersen onu biçersin bizler arpa ekip buğday çıkmasını bekliyoruz. Yazık bize, önce bize sonra çocuklarımıza….
Düğün yaparken gösterdiğimiz özeni çocuk yetiştirirken göstermiyoruz maalesef. Biz vakti zamanında ki sorumluluğumuzu bilmezken çocuklarımıza olması gerekenden fazla sorumluluk yüklüyoruz.
Velhasıl kelam çocukluğumuz kim vurduya gitmişken, çocuklarımızda kim vurduya gidiyor….
İlahiyatçı Hanım
YORUMLAR