Bayramların eski tadı tuzu kalmadı

Zaman zaman söyleriz, “ nerede o eski bayramlar” diye. Gerçekten bu söylemler artık yerini bulmaya başladı. Neden derseniz yeni nesil mi diyeyim, yoksa teknoloji mi diyelim. Bayramları bitirme noktasına getirmiştir. Eski bayramların zerre kadar kalıntısını gördüğümü söyleyemem. Bayramların ne havası kalmış ne de sevgi ve saygı kalmış. Artık evlatların bile atalarını bayramda olsun ziyaret etmediği bir bayram yaşıyoruz.

Evladın bile ilk gideceği bayram kucaklaşması önce anne ve babalarıdır. Onların gönüllerini ve hayır dualarını almaları öncelik olurken artık telefonla bayramlaşma moda olduğu gibi bazıları telefon bile etmeden iki satır mesajla bayram kutlar olmuştur.
Hani diyoruz ya eski bayramlar, eskiden sabah namazına ailece gidilir. Bayram namazı sonrası aile ve komşular ile birlikte kahvaltı yapılır. Sonra kurban kesimi için birlikte hareket edilirdi. Kurban eti halledildikten sonra küçükler bayramlaşma için büyüklere giderdi.

Aile ile bayramlaşıldıktan sonra, akraba ve komşular ziyaret edilirdi. Şimdi bunları gören var mı? Ancak bunu bizim kuşaklar yapıyor desem yalan olmaz. Hangi küçükler büyük akrabalarının ayağına gidip elini öpüyor?

Ben şahsen anne ve babam hayatta olmadığı için ailenin en küçüğü olmam nedeni ile büyüklerimin yani ağabeylerimin ve yakınlarıma gidebildiğim kadarı ile ayaklarına gidip bayramlaştım. Gittiğim yerlerde soruyorum ne kadar ziyarete gelen oldu diyorum. Söylenen ise sayılı parmaklarımız kadar.

Ama bayramlarda turizm bölgelerini dinliyor soruyorum. Taş atsan yere düşmeyecek kadar tatilde insanlar var. Otellerin tamamı tıklım tıklım dolu olduğunu söylüyorlar. Hani kriz vardı ya, kriz bunun neresinde?

Adam sadakasını bile bir yerlere üç beş kuruş gönderiyor ve bayram gelmeden ver elini turizm bölgesinde tatil yapmaya. Sanki tatil yapacak başka zaman bulamamışız. Kimse kusura bakmasın bayramda gördüklerimiz bundan ibarettir.

Hatta bu modaya artık resmi kurumlarımız da başladı. Bayram gelmeden insanlar tatile çıksın diye arefe gününden bayramlaşma yapılıyor. İslam geleneklerinde ve örfümüzde buna benze bayramlaşmalar görülmemiştir.

Bayram adetini ve İslam emrini bir kenara bırakmaya başladığımızın farkında olalım. Bu gün çocuklara bir şeyler yaparlar diye çocukların şeker toplamasını bile yasaklamıyor muyuz?

Ben çocukluğumda koca köyde kim nasıl şeker dağıttığını hala unutmuş değilim. Hatta bazı aileler şekerleri olmazdı bizim ceplerimize üzüm ve kavurga doldururlardı. Bunların kimler olduğunu elli yılın üzerinde olmamıza rağmen hala unutmam.

Bunlar ihtiyaçtan değil, bizim örf ve adetlerimizdir. Bunları yaşatmalıyız ki, gelecek nesilde bunları görüp yaşatmalılar. Ben şahsen babamla beraber yaşamazdım ama hemen ertesi günü gider anne ve babamızı ziyaret ederdik.

Uzun lafın kısası, yeni nesile bunu öğretmeliyiz. Yoksa bu yeni nesil bayramlardan uzaklaşacaklar. Bizim kuşakların sayısı bittikçe bu duruma gelmekten korkuyorum. İnşallah ben yanılırım bayram gibi bir bayram yaşarız.